بررسی شیوع هیپوتیروئیدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده در بروز آن ۳ تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان در تهران

مقدمه: تیروئیدیت پس از زایمان یکی از اختلالات اتوایمیون تیروئید است که در ماه های اولیه پس از زایمان به طور متوسط 5 تا 10% زنان به آن مبتلا می شوند. اگرچه سیر بیماری اغلب گذراست، با توجه به پاتوژنز اتوایمیون آن، در پیگیری طولانی مدت، 11 –30% بیماران به هیپوتیروئیدیسم دایم مبتلا می شوند. در این مطالعه شیوع هیپوتیروئیدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده برای بروز آن پس از گذشت 3 تا 5 سال بعد از ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان در تهران بررسی شده است. مواد و روش ها: برای این مطالعه 1040 پرونده مربوط به طرح قبلی «بررسی شیوع تیروئیدیت پس از زایمان در تهران (78–1377)» بررسی شد و از 54 زن که 3 تا 5 سال قبل سابقه ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان داشتند به عنوان گروه مورد و 50 زن سالم به عنوان گروه شاهد دعوت شد. در زمان مراجعه پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک فرد و علایم بالینی بیماری های تیروئید تکمیل و نمونه خون وریدی برای آزمایش های tsh، rt3u، t4، t3، آنتی tg و آنتی tpo گرفته شد. یافته ها: 22% از گروه مورد و 4% از گروه شاهد به هیپوتیروئیدیسم دایم مبتلا بودند (01/0p<). میانگین آنتی بادی ضد پراکسیداز در گروه مورد بین افراد هیپوتیروئید به طور مشخص بالاتر از افراد یوتیروئید بود (283±436 در مقابل 221±126 ml/iu 001/0p<) ولی این مقایسه برای آنتی بادی ضد تیروگلبولین معنی دار نبود. میانگین حداکثر میزان tsh در فاز تیروئیدیت قبلی در گروه مورد بین افراد هیپوتیروئید و یوتیروئید (24±8/55 در مقابل 28±1/23iu/m 001/0p<) و میانگین حداکثر میزان تیتر آنتی بادی ضدپراکسیداز در فاز تیروئیدیت قبلی بین این افراد (1270±1959 در برابر 959±640 ml/iu 001/0 (pهم به لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که هیپوتیروئیدیسم دایم در پیگیری تیروئیدیت پس از زایمان در این مطالعه نیز مانند سایر کشورها از شیوع نسبی بالایی (2/22%) برخوردار است. تیتر بالای آنتی بادی ضد پراکسیداز و tsh در فاز تیروئیدیت اولیه دو عامل پیشگویی کننده برای بروز هیپوتیروئیدیسم دایم می باشند و پیگیری مبتلایان به تیروئیدیت پس از زایمان از نظر بروز هیپوتیروئیدیسم دایم برای مدت طولانی ضروری به نظر می رسد.